Dyskusje teologiczne mogą być dobre, kiedy wykazuje się prawdy Biblijne na podstawie wersetów Pisma. Dobrze jest, kiedy dyskusje tego rodzaju odbywają się z otwartą Biblią i umysłem obydwu stron. Najlepiej, kiedy nikt nie zmusza drugiego do przyjęcia jego zdania, a jedynie przedstawia “swoje” poglądy, czyli jak mniema strona dyskusji, Biblijne poglądy i pozostawia z nimi do przemyślenia i podjęcia własnej decyzji.
Niestety wiele dyskusji teologicznych wygląda odwrotnie, a ich strony próbują siłą przekonać się do swoich racji. Jednak kto ma rację w dyskusji teologicznej? Osoba o największym autorytecie, najwyższej oficjalnej pozycji w Kościele, stopniu naukowym w dziedzinie teologii, stażu wiary, a może osoba najstarsza wiekiem?
I Kor. 8:1b-3 “Poznanie nadyma, ale miłość buduje. Jeśli kto mniema, że coś poznał, jeszcze nie poznał, jak należało poznać; Lecz jeśli kto miłuje Boga, do tego przyznaje się Bóg.” Ludzie szczycą się poznaniem i kiedy coś odkryją, popadają w pychę i uważają się za lepszych od innych oraz zbawców świata, których misją jest przekazanie “tym gorszym” od siebie, swojej zbawczej wiedzy i tajemnicy. Jednakże cokolwiek zostanie odkryte, jest to wiedza niepełna, nie zostało poznane tak, jak należało poznać. Według I Kor. 8:2, wszystko co mają do powiedzenia ludzie, choćby były to największe mądrości, jest to niepełne, nienależycie poznane, dlatego każdy kto walczy o swoją rację, jest zgodnie z tym wersetem w błędzie.
Bóg przyznaje się natomiast do tych, którzy Go miłują. Ludzie wykłócając się o swoje racje, zachowują się jak gdyby swoją mądrością chcieli zrobić na Bogu wrażenie, przypodobać się Mu, jak wspaniałą wykonują pracę dla Niego, forsując “Biblijne poglądy” do głów innych ludzi. Jednak to co się Bogu naprawdę podoba, to okazywanie miłości, ponieważ miłość buduje, a kto miłuje, do tego przyznaje się Bóg. Odpowiadając więc na pytanie z tytułu: “Kto ma rację w dyskusji teologicznej?” – ten kto przyznaje, że wypowiadane poglądy nie są ostateczne i jedyne, ale rozmawia z miłością i zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest w stanie poznać, tak jak należy i może być w błędzie.
Bardzo trafne wskazania.