“Odezwał się król i rzekł: Czy to nie jest ów wielki Babilon, który zbudowałem na siedzibę króla dzięki potężnej mojej mocy i dla uświetnienia mojej wspaniałości? Gdy słowo to było jeszcze na ustach króla, zagrzmiał głos z nieba: Oznajmia ci się, królu Nebukadnesarze, że władza królewska zostaje ci odjęta. Będziesz wypędzony spośród ludzi, będziesz mieszkał ze zwierzętami polnymi, trawą jak bydło będą cię karmić i siedem wieków przejdzie nad tobą, aż poznasz, że Najwyższy ma władzę nad królestwem ludzkim i że je daje temu, komu chce.” Dn 4:27-29
Był pewien sługa, który był winny swojemu Panu kwotę niemożliwą do spłacenia. Pan darował mu całą tą kwotę, jednak sługa nie nauczył się niczego od swojego Pana i zaraz wtrącił swojego kolegę do więzienia, aby oddał mu niewielkie zadłużenie. Kiedy Pan o tym usłyszał, anulował odwołanie długu, wtrącił swojego sługę do więzienia, aby odpracował cały dług (streszczenie Mt 18:24:35).
Co symbolizuje umorzenie długu przez Pana? Odpuszczenie grzechów przez Jezusa. Każdy człowiek jest grzeszny i jedyne na co może liczyć, to na przebaczenie grzechów. Co jednak symbolizuje wtrącenie sługi do więzienia? “I rozgniewał się pan jego, i wydał go katom, żeby mu oddał cały dług.” Mt 18:34. Skoro dług jest niemożliwy do spłacenia, to w jaki sposób sługa może odpracować zadłużenie? Czy wobec tego, grzechy można odpracować?
“Teraz ja, Nebukadnesar, chwalę, wywyższam i wysławiam Króla Niebios, gdyż wszystkie jego dzieła są prawdą i jego ścieżki sprawiedliwością. Tych zaś, którzy pysznie postępują, może poniżyć.” Dn 3:34.
Oddanie sługi katom / do więzienia, to wystawienie go na doświadczenie. Oczekiwanie od sługi spłacenia długu, to oczekiwanie że spokornieje. Przebaczanie swoim winowajcom jest bardzo opłacalne, pozwala unikać (nie)potrzebnych upokorzeń. Nieprzebaczenie jest również bardzo opłacalne, pozwala obgadywać swoich wrogów przy każdej dogodnej sytuacji. Pan Bóg jest gotów przebaczyć niezliczone przewinienia, te małe i te najbardziej wstydliwe i haniebne. Jednak On oczekuje, że ludzie tak samo będą zrzekać się prawa do wypominania przewinień swoich winowajców. Kto ma upodobanie w obmowie, a przyjemność z wypominania cudzych grzechów jest dla niego zbyt wielka, aby to porzucić, naraża się na los Nebukadnesara, który ostatecznie wyznał: Tych zaś, którzy pysznie postępują, może poniżyć.