Przekonanie o tym, że król zasiadający u władzy jest surowy i nieskory do wyświadczania łaski, ale ma słabość do próśb własnej matki, jest znane już z czasów panowania Salomona, syna Dawida. To właśnie do Batszeby, matki Salomona przyszedł Adoniasz, aby otrzymać to co potrzebował od króla. 1 Krl 2:17 “Wtedy on rzekł: Przemów do Salomona, króla – tobie wszak nie odmówi – żeby mi dał Abiszag, Szunamitkę, za żonę.” 1 Krl 2:20 “Potem rzekła: Mam do ciebie jedną małą prośbę, tylko nie odmawiaj mi. Wtedy król rzekł do niej: Przedstaw swoją prośbę, moja matko, a z pewnością ci nie odmówię.”
W tym momencie ten wpis mógłby się zakończyć, widzimy że Adoniasz prosi króla o żonę za pośrednictwem jego matki, ona przedstawia tą prośbę królowi z zaznaczeniem, aby jej nie odmawiał, a Salomon odpowiada, że z pewnością jej nie odmówi. Widać w tych wersetach, że założenie iż król ma słabość do próśb matki i nie potrafi jej odmówić, jest prawdziwe.
Jednak po tych słowach następuje nagły zwrot akcji. 1 Krl 2:23 “I przysiągł król Salomon na Pana tymi słowy: Niech mnie Bóg skarze, jeżeli tej prośby nie przypłaci Adoniasz życiem!” Jak widzimy, rzeczywiście król ma nastawienie, aby nie odmawiać swojej matce i jest to prawdą, że całym sercem chce spełniać jej prośby, jednak są sprawy, w których nawet prośba z ust matki nie są w stanie przekonać króla i nawet zapewnienie że prośba zostanie wysłuchana, zostaje wycofane jeżeli spełnienie prośby jest niezgodne z królewską wolą. Może gdyby Adoniasz przyszedł do króla Salomona osobiście, a nie próbował sztuczek, to jego prośba zostałaby wysłuchana…
Król chce aby każdy sam przedstawiał swoje prośby, Bóg tak chce.