Jakie jest znaczenie drzewa oliwnego, lub oliwy w Piśmie Świętym? Dlaczego drzewa oliwne były potrząsane i uderzane, a oliwki tłoczone? Dlaczego królowie i kapłani byli namaszczani oliwą? Co symbolizują drzewo oliwne i oliwa? Kryje się za nimi większa tajemnica niż można to sobie wyobrazić. Poniżej znajduje się nowe spojrzenie na tą niezwykłą roślinę, jej tłuszcz, drewno, starożytne wykorzystanie oraz typologię. Jest to tłumaczenie artykułu „Biblical mystery of the olive tree”, za uprzejmą zgodą autora olyvenbosch.co.za.
Hebrajskie słowo oznaczające drzewo oliwne to shemen, które dosłownie oznacza „drzewo oleju”. Pochodzi ono z prymitywnego korzenia lingwistycznego, oznaczającego „lśnić”. Oznacza ono „bogactwo, namaszczenie, tłuszcz, owocny, olej, maść, oliwa”. Jest ono powiązane ze słowem shemesh „być olśniewającym”, które również oznacza po hebrajsku „słońce”.
Hebrajskim słowem na oliwkę jest zaith, które oznacza „plon oświecającego oleju”. Jest ono powiązane ze słowem ziw, oznaczającym „wybitny, światłość”. Jest to również nazwa miesiąca hebrajskiego pomiędzy kwietniem, a majem – miesiąc ukwiecenia.
Z zewnątrz, drzewo oliwne wygląda jak każde inne drzewo, zupełnie zwyczajne z wyglądu i rozmiaru, ktoś mógłby powiedzieć że jest dość brzydkie, a w pewnych porach roku dosyć nieuporządkowane, z oliwkami walającymi się po ziemii pod samym drzewem.
Listowie drzewa oliwnego jest gęste, a kiedy się starzeje, dość wysoki pień nabiera niepowtarzalnego wzoru zakrzywień i zakrętów, a wypukłości i sęki na korze, nadają drzewu bardzo ciekawy wygląd.
Cytując za encyklopedią Judaica „Można spotkać w Izraelu drzewa, które mają ponad tysiąc lat i wciąż rodzą owoce. W starości drzewa stają się puste w środku, jednak pień rozrasta się wszerz, czasami osiągając obwód sześciu metrów.” Na podstawie (“Olive,” vol.12, page 1363) „Ten kto znajduje odpocznienie i ochronę w Bogu, jest porównany do drzewa oliwnego, jako zawsze dojrzały i sprawiedliwy”.
Co ciekawe, kiedy pień jest ścięty, pędy z korzenia nadal rosną, co zapewnia jego nieustanną egzystencję. Drzewo oliwne jest bardzo twarde, o pięknej ziarnistej fakturze. Jest ono pożądane do wytwarzania małych drewnianych obiektów, mebli lub ozdób.
Historia drzewa oliwnego, gałązka oliwna
Drzewo oliwne było jednym z najcenniejszych drzew dla starożytnych Hebrajczyków. Jest ono po raz pierwszy wspomniane w Piśmie Świętym, przy opisie historii Noego, kiedy gołębica powróciła z gałązką oliwną w dziobie (Rdz 8:11). Od tego czasu, gałązka oliwna była symbolem pokoju na świecie, dlatego w pewnych regionach świata można spotkać się z wyrażeniem „przedłużać gałązkę oliwną” w kierunku drugiej osoby, jako pożądanie pokoju.
Gałązka oliwna jest wyraźnie widoczna na pieczęci Stanów Zjednoczonych Ameryki. Pieczęć ta zawiera gałązkę z trzynastoma listkami i taką samą liczbą oliwek. Skąd liczba trzynaście? Wynika ona z tego, że Stany Zjednoczone początkowo miały trzynaście kolonii, przy czym Anglosasi pochodzili z „trzynastego plemienia” starożytnego Izraela – plemienia Efraima, najmłodszego syna patriarchy Józefa.
Kiedy Izrael podbił Kanaan, drzewo oliwne stało się wyróżniającą się cechą wśród flory tego lądu. Był opisany jako „ziemia winnej latorośli” (Pwt 8:8). Oliwa była bardzo ważnym źródłem dochodów dla wczesnych Izraelitów. Płacono ją jako dziesięcinę wraz ze wszystkimi plonami ziemi (Pwt 12:17).
Oliwa namaszczenia, a przybytek święty
Placki chleba „namaszczone oliwą” były pośród uświęconych ofiar, które Izrael złożył Bogu (Kpł 8:26). Przywódcy Izraela składali Bogu oprócz baranów, jagniąt i kozłów „przednią mąkę zaczynioną oliwą jako ofiarę z pokarmów” (Lb 7:19, 25 itd.). Ponadto, kiedy kapłani zostali rozdzieleni do pełnienia służby kapłańskiej, zabrano jednego młodego cielca i dwa barany bez skazy, a podczas ceremonii używano „chleba przaśnego, ciasta niekwaszonego zmieszanego z oliwą i opłatków niekwaszonych namaszczonych oliwą” celem użycia w ceremonii poświęcenia (Wj 29: 1-2).
Bóg powiedział Mojżeszowi o Aaronie, jego bracie: „Potem weźmiesz olej namaszczenia, wylejesz na jego głowę i namaścisz go” (Wj 29: 7). Sam święty olej namaszczenia składał się z wysokiej jakości przypraw – mirry, trzciny cukrowej, kasji i oliwy z oliwek (Wj 30: 23-25). Namiot Zgromadzenia, Skrzynia Świadectwa, stół chleba pokładnego, świecznik (menora), ołtarz, kadź i jej podstawa zostały namaszczone tą samą drogocenną mieszanką, jak święty olej namaszczenia (Wj 30: 26-33).
Menora w Przybytku – z jej siedmioma lampami – została oświetlona „oliwą do świecznika” (Wj 25: 6). Bóg powiedział Mojżeszowi: „Nakaż synom Izraela, aby przynieśli wam do światła czystą oliwę z tłoczonych oliwek, aby lampy paliły się nieustannie” (Kpł 24:2). Codziennym ofiarom towarzyszyła również oliwa z oliwek (Wj 29:40).
Kiedy trędowaci zostali oczyszczeni, złożono specjalną ofiarę, razem z „przednią mąką zmieszaną z oliwą [z oliwek] jako ofiarę z pokarmów i jeden log (log to jednostka miary objętości płynów, 1 log to ok. 4 ml) oliwy” (Kpł 14:10). Podczas ceremonii oczyszczenia zabito baranka jako ofiarę za przewinienie i wykorzystano log oliwy. Kapłan nalewał trochę oliwy na swoją lewą dłoń, a następnie umaczał prawy palec w oliwie, którą miał na lewej dłoni i pokropił nim siedem razy przed Panem, a resztą oliwy z lewej dłoni pomazywał płatek prawego ucha oczyszczanego trędowatego, kciuk jego prawej ręki i duży palec u nogi jego prawej stopy (Kpł 14: 13-18). Resztę oleju nakładano na jego głowę.
Log oliwy użyty podczas ceremonii oczyszczenia trędowatego był największą ilością oleju, jakiej wymagano w jakimkolwiek obrzędzie religijnym. Obrzęd symbolizował powrót do łaski uzdrowionego oraz powrót honoru i radości. Jest to również symbol jego przywrócenia do życia!
Potrząsanie i uderzanie drzewa oliwnego
Mieszkańcy Wschodu uważali oliwkę za symbol piękna, siły, boskiego błogosławieństwa i dobrobytu. Uprawiane drzewo oliwne osiąga około 6 metrów wysokości i ma wykrzywiony pień oraz liczne gałęzie. Drzewo rozwija się powoli, ale często osiąga dojrzały, kilkusetletni wiek. Najstarsze drzewo oliwne rośnie od ponad tysiąca lat. Ścięte, nowe pędy wyrastają z korzeni, tak że może powstać aż pięć nowych pni.
Oliwki wyrastające z drzewa oliwnego dojrzewały wczesną jesienią i były zebrane pod koniec listopada. Zbieranie owoców oliwki było – i nadal jest – czynnością polegającą na energicznym potrząsaniu drzewem i jego gałęziami, powodując opadanie oliwek na ziemię. Czasami gałęzie były uderzane tyczkami, aby ułatwić opad owoców. Bóg oświadczył starożytnym Izraelitom: „Gdy będziesz uderzał swoje drzewo oliwne, to nie przeglądaj za sobą gałązek. To, co pozostanie, będzie dla obcego przybysza, dla sieroty i dla wdowy.” (Pwt 24:20).
Zebrane oliwki były używane do tłoczenia oliwy z oliwek za pomocą moździerza i tłuczka (Wj 27:20) lub mielenia na prasie kamiennej. W Megiddo, Jerozolimie i Taanach znaleziono starożytne prasy wykute w litej skale. Duży kamienny walec obsadzony przez dwie osoby miażdżył oliwki na miazgę, którą następnie albo wydeptano (Pwt 33:24), albo poddano ponownemu tłoczeniu. Po usunięciu zanieczyszczeń olej był gotowy do użycia.
Wiele sposobów użycia oliwy z oliwek
Oliwa była uważana za symbol honoru, radości i łaski. Dlatego oliwa nie miała towarzyszyć prawom do oczyszczenia związanym z hańbą, wstydem, smutkiem i niełaską, tak jak odmawiano jej ciału w czasach żałoby (2 Sam. 12:20; Dan. 10: 3). Dlatego w odniesieniu do specjalnej ofiary złożonej, gdy mężczyzna podejrzewał, że jego żona popełniła cudzołóstwo, Bóg nakazał: „Nie będzie polewany olejem ani kadzidłem, ponieważ jest to ofiara pamięci, która przypomina winę”(Lb 5:15). Mąka złożona na ofiarę za grzech również miała być wolna od oliwy i kadzidła (Kpł 5:11).
Oliwa z oliwek była często używana do namaszczania głowy i ciała po kąpieli. Noemi poradziła Rut, aby umyła się, namaściła i włożyła najlepszą szatę, zanim odwiedzi Boaza (Rut 3: 3). Dawid umył się, namaścił i włożył świeże ubranie, zanim wszedł do domu Bożego, aby Mu oddać cześć (2 Sam. 12:20).
Oliwki były transportowane w koszach na grzbietach osłów do miejsc przetwarzania. Olej był zwykle pozyskiwany z oliwek, umieszczając je w płytkiej skalnej cysternie i miażdżąc je dużym, stojącym kamieniem młyńskim. Czasami były miażdżone przez uderzenia stopami żniwiarzy. Jednym z błogosławieństw, jakie Bóg dał plemieniu Asera, było proroctwo: „Asher jest najbardziej błogosławiony z synów; niech będzie ulubieńcem braci swoich i niech zanurzy nogę swoją w oliwie”(Pwt 33:24).
Czysto ubita oliwa z oliwek była najwyższej jakości. Po usunięciu liści, gałązek i brudu, oliwki rozbijano na kawałki, miażdżono i wkładano do kosza, po czym pozwalano, by oliwa sama wypływała. Uważano ją za rodzaj „pierwocin”, ponieważ otrzymywano ją przed włożeniem miazgi pod prasę.
Z drugiej strony, jednym z przekleństw nieposłusznego narodu było: „Będziesz siać, ale nie żąć; będziecie tłoczyć oliwki, ale nie namaścicie się oliwą ”(Micheasza 6:15).
Co ciekawe, cherubini – potężni archaniołowie Boży – przedstawieni w Świątyni Salomona byli zrobieni z drewna oliwnego. Czytamy: „W miejscu najświętszym kazał wyrzeźbić z drzewa oliwkowego dwa cheruby, każdy o wysokości 4,5 metra” (1 Krl 6:23). Każdy z nich miał również rozpiętość skrzydeł równą ich wzrostowi (werset 24). Drewno oliwne jest używane w Palestynie do drobnych prac stolarskich, krótkie, sękate pnie nie zapewniają długich kawałków drewna, więc przypuszczano, że drewno oliwne użyte w dwóch cherubinach musiało składać się z kilku połączonych ze sobą kawałków drewna.
Drzewo oliwne było drzewem o wielu zastosowaniach. Z tego powodu uznano je za drzewo najbardziej zasługujące na miano „króla drzew”. Jotam, syn Gedeona, w przypowieści powiedział: „Pewnego razu drzewa wyszły, aby namaścić nad sobą króla. I powiedzieli do drzewa oliwnego: „Królujcie nad nami!” Ale drzewo oliwne rzekło do nich: „Czy mam przestać dawać swoją oliwę, którą oddają cześć Bogu i ludziom, i chodzić kołysać się nad drzewami?” (Sędziów 9 : 8-9).
Symbolika drzewa oliwnego
Istnieje starożytna tradycja, że „drzewem życia” w Ogrodzie Eden było drzewo oliwne. Zgodnie z apokryficzną hebrajską księgą Objawienia Mojżesza, kiedy Adam zachorował, Set poszedł poprosić o „olej miłosierdzia”, aby namaścić Adama i przywrócić mu zdrowie. Jego błaganie zostało odrzucone, ponieważ było przeznaczone dla Adama, ale anioł Michał powiedział Setowi, że olej zostanie podarowany sprawiedliwym pod koniec dni. W podobnym fragmencie z „Życia Adama” olej odnosi się do „drzewa miłosierdzia, z którego wypływa olej życia”.
Ta sama koncepcja zachowała się w pismach ojców wczesnego kościoła, w Pseudo-Klemensie, który wyraźnie odnosi się do „oleju z drzewa życia”.
W liście Jakuba czytamy, że kiedy ktoś jest chory, powinien wzywać starszych kościoła do modlitwy i namaszczenia. Jakub oświadczył: „Choruje kto między wami? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu Pańskim. A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. ”(Jakuba 5: 14-15).
Olej reprezentuje święte namaszczenie mocą Ducha Bożego. Apostoł Jan napisał o Duchu Bożym jako o „namaszczeniu”. Oświadczył: „Ale to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył; lecz jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie. ”(1 Jana 2:27).
Jezus Chrystus wyjaśnił: „A ja będę prosił Ojca, a On da wam innego Pomocnika, aby był z wami na wieki – Ducha prawdy” (Ew. Jana 14:16). Dodał: „Gdy jednak przyjdzie Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę” (Ew. Jana 16:13). Duch powie nam „rzeczy, które mają nadejść” (ten sam werset).
Przywództwo i suwerenność
Powiązanie drzewa oliwnego z władzą królewską i przywództwem, przejawia się również w używaniu oliwy do namaszczania tych, których Bóg wybrał. Był to symbol suwerenności i był używany do namaszczania na królów (I Sm 10: 1, I Krl 1:39; II Krl 9: 1, 6).
Kiedy Dawid został wybrany na króla Izraela, Bóg powiedział do proroka Samuela: „Napełnij swój róg oliwą i idź; Wysyłam cię do Jessego, Betlejemczyka. Albowiem ustanowiłem sobie króla wśród jego synów ”(1 Sm 16: 1). Kiedy Dawid, najmłodszy syn, stanął przed Samuelem, „wziął róg z oliwą i namaścił go pośród jego braci; a Duch Pański zstąpił na Dawida od tego dnia ”(I Sm 16:13). Bóg powiedział: „Znalazłem Dawida, mego sługę; Moim świętym olejem namaściłem go ”(Ps 89:20).
Radość i zadowolenie
Oliwa z oliwek również symbolizowała radość i zadowolenie. Dawid napisał o Mesjaszu: „Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia; Dlatego pomazał cię Bóg, Twój Bóg Olejkiem wesela jak żadnego towarzysza twego.”(Psalm 45: 7). Kiedy Mesjasz powróci, da ludowi „olejek radości zamiast szaty żałobnej, pieśń pochwalną zamiast ducha zwątpienia. I będą ich zwać drzewami sprawiedliwości, szczepem Pana ku jego wsławieniu.”(Izajasz 61: 3).
Oliwa do lamp
Oliwa z oliwek służyła jako paliwo do lamp. W przypowieści o dziesięciu pannach, pięciu mądrych i pięciu głupich, głupie dopuściły, aby skończyła się oliwa z ich lamp (Mt 25: 3). „Lampa” jest symbolem Słowa Bożego. Dawid napisał: „Twoje Słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce” (Ps 119: 105). Salomon napisał: „Albowiem przykazanie jest lampą, a prawo światłem” (Prz 6:23). Oliwa z lampy jest zamieszkującym ją Duchem Bożym. Duch Boży oświeca prawa i przykazania Boże, dając nam zrozumienie, mądrość i wiedzę. Duch Boży otwiera nasze serca ku zrozumieniu swojego Słowa i swojego Prawa, abyśmy mogli je uchwycić i być im posłusznymi!
Kiedy lampa była wypełniona oliwą z oliwek, knot utrzymywał stały płomień do wyczerpania się paliwa. Tak jest z ludem Bożym. Kiedy jesteśmy napełnieni Jego Duchem, nasze duchowe światło świeci jasno i daje stałe, promienne światło! (Mt 5: 14-16). W czasach Nowego Testamentu było zwyczajem, że noszący lampę mocował do jednego palca mały pojemnik z oliwą z oliwek za pomocą sznurka, aby zabezpieczyć się przed wyczerpaniem się oleju i utratą światła.
Duchowa medycyna
Oliwa z oliwek była również używana jako lekarstwo do namaszczania ran. Była używana zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Jej właściwości łagodzące i ochronne sprawiły, że jest cennym lekarstwem na dolegliwości żołądkowe, a jego właściwości jako łagodnego środka przeczyszczającego były powszechnie uznawane już w starożytności. Zewnętrznie była używana na siniaki i rany. Izajasz napisał: „Od stóp do głów nic na nim zdrowego: tylko guzy i sińce, i świeże rany; nie opatrzone ani nie przewiązane, ani nie zmiękczone oliwą. ”(Iz 1: 6). Jezus wysłał swoich uczniów, aby uzdrawiali chorych i głosili ewangelię. „I wyganiali wiele demonów, i wielu chorych namaszczali olejem, i uzdrawiali.” (Mk 6:13).
W innym przypadku dobry Samarytanin znalazł na drodze mężczyznę pobitego i zranionego przez rabusiów. Współczuł mu i „zabandażował mu rany, polewając go oliwą i winem; i posadził go na swoim zwierzęciu, zaprowadził do gospody i opiekował się nim ”(Łk 10:34).
Większość ludzi przeoczała uzdrawiający aspekt oliwek. Jest to najlepszy olej do gotowania, do robienia sosów sałatkowych, do smażenia potraw, a także dostarcza wielu składników odżywczych do naszej diety. Ekstrakt z liści oliwnych to kolejny niedawno odkryty suplement zdrowotny, który pomaga organizmowi zwalczać choroby. W czasach biblijnych oliwki były ważną częścią diety ludu Bożego (II Krn 2:10). Oliwa była często używana do przygotowywania posiłków, zastępując masło w kuchni (I Krl 17: 12-16).
Oliwa z oliwek symbolem sprawiedliwości
Wytrzymałość, odporność i siła drzewa oliwnego uczyniły z niego idealny symbol prawego człowieka – cadyk. Dawid powiedział: „Ale ja jestem jak zielone drzewo oliwne w domu Bożym; Ufam miłosierdziu Bożemu na wieki wieków ”(Ps 52: 8). Zielone, energiczne, pełne wigoru drzewo oliwne w domu Bożym przedstawia tego, który jest gorliwy w prawości, mieszkając blisko Boga w owocnej wspólnocie i jedności.
Cnotę, czyli prawość, porównuje się do pachnącego olejku. Bóg oświadcza: „O, jak dobrze i miło, Gdy bracia w zgodzie mieszkają! Jest to jak cenny olejek na głowie, Który spływa na brodę, Na brodę Aarona, Sięgającą brzegu jego szaty. ”(Ps 133: 1-2).
Oliwy należy jednak używać ostrożnie. Salomon napisał: „W mieszkaniu mędrców jest skarb i oliwa, ale głupi ją marnuje” (Prz 21:20). Ponieważ produkcja oliwy z oliwek była tak wysoko ceniona w Izraelu, w czasach Dawida wyznaczono specjalnych strażników i opiekunów do ochrony sadów oliwnych, jakby były srebrem lub złotem (I Krn 9:29; 27:28).
Dawid mówi o Bogu: „Namaszczasz moją głowę olejem; mój kielich się przelewa ”(Psalm 23: 5). Mówi o trzech elementach żywotnych dla ludzkości, oświadczając, że Bóg daje nam „wino, które rozwesela serce człowieka, oliwę, która rozjaśnia oblicze, i chleb, który wzmacnia serce człowieka” (Ps 104: 15).
Podobnie Bóg mówi o Izraelu, kiedy odpokutują za swoje przestępstwa: „Uleczę ich odstępstwo, dobrowolnie okażę im miłość, gdyż odwrócił się od nich mój gniew. Będę dla Izraela jak rosa, tak że rozkwitnie jak lilia i zapuści korzenie jak topola. Pędy jego rozrosną się i będzie okazały jak drzewo oliwne, a jego woń będzie jak kadzidło.” (Oz 14: 5-7).
Dzieci sprawiedliwych są również określane jako oliwki. Bóg oświadcza: „Błogosławiony każdy, który się boi Pana, Który kroczy jego drogami! Owoc trudu rąk swoich spożywać będziesz, Będziesz szczęśliwy i dobrze ci się powiedzie. Żona twoja będzie jak owocująca winnica W obrębie zagrody twojej, Dzieci twoje jak sadzonki oliwne Dokoła stołu twego. Tak oto błogosławiony będzie mąż, Który się boi Pana!” (Ps 128: 1-4).
Szczepienie na krzewie oliwnym
Najbardziej pouczające jest to, że owoc krzewu oliwnego w stanie dzikim jest zarówno mały, jak i bezwartościowy. Musi być odpowiednio pielęgnowany i uprawiany, aby dawał optymalne owoce. Aby stać się naprawdę płodnym, krzew oliwny musi zostać zaszczepiony. Proces ten pozwala, aby dobre pędy wyrastały z dzikiego krzewu.
Mówiąc o wadze tej prawdy, apostoł Paweł napisał, porównując Izrael i narody pogańskie do drzewa oliwnego. Paweł napisał do Rzymian: „A jeśli zaczyn jest święty, to i ciasto; a jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie. Jeśli zaś niektóre z gałęzi zostały odłamane, a ty, będąc gałązką z dzikiego drzewa oliwnego, zostałeś na ich miejsce wszczepiony i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłuszczu oliwnego, To nie wynoś się nad gałęzie; a jeśli się chełpisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń, lecz korzeń ciebie. Powiesz tedy: Odłamane zostały gałęzie, abym ja był wszczepiony. Słusznie! Odłamane zostały z powodu niewiary, ty zaś trwasz dzięki wierze; nie wzbijaj się w pychę, ale się strzeż. Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził gałęzi naturalnych, nie oszczędzi też ciebie.” (Rzymian 11: 16-21).
Naturalny krzew oliwny przedstawia Izrael, a dzikie krzewy oliwne przedstawiają pogan. Z powodu niewiary, większość dzisiejszych Żydów odrzuciła Chrystusa jako Mesjasza. Ich umysły są zaślepione na tę niesamowitą prawdę. Dlatego Bóg wyciął ich z naturalnego dla nich krzewu i wszczepił w swój krzew duchowego „Izraela” wielu wierzących z pogan. Ale, jak podkreśla Paweł, oni również trwają dzięki łasce Bożej. Oby tylko nie stali się aroganccy, dumni i zarozumiali – bo jeśli w tej sposób zgrzeszą, również mogą zostać wycięci z Bożego krzewu oliwnego.
Mimo to niewierzący Żydzi nie są straceni na wieczność. Nadal mogą zostać wszczepieni z powrotem na doby krzew oliwny, jeśli tylko opamiętają się, odpokutują za swoje grzechy i zaakceptują Mesjasza – Jezusa z Nazaretu – który wieloma przejawami mocy udowodnił, że jest prawdziwym Mesjaszem. Ten obraz szczepienia drzewa oliwnego powinien skłonić każdego z nas do zastanowienia się i zwrócenia uwagi – do rozważenia surowości i sprawiedliwości Boga, a także Jego obfitego miłosierdzia i dobroci.
Drzewo oliwne w odniesieniu do nas
„Potrząsanie” i „uderzanie” drzewa oliwnego, aby zebrać jego owoce i wydobyć drogocenną oliwę, jest typem życia ludu Bożego. Potrząsanie obrazuje każdego z nas, który musi dosłownie zostać „wstrząśnięty”, abyśmy odpokutowali za nasze grzechy, nawrócili się i zmienili nasz sposób życia, aby dostosować się do Bożego standardu postępowania.
Naród żydowski w Dziejach Apostolskich, w pierwszą Pięćdziesiątnicę Kościoła Nowego Testamentu, usłyszał przepowiadanie apostoła Piotra i został „poruszeni do głębi” (Dz 2:37). To, co powiedział Piotr, wstrząsnęło nimi. Wykrzyknęli z niepokojem: „Mężowie i bracia, co mamy zrobić?”
Mimo to, aby ktokolwiek z nas został naprawdę nawrócony, najpierw musimy zostać wstrząśnięci i wzbudzeni. Wzbudzeni w naszym sercu i umyśle. Piotr napominał ich i zachęcał: „Bądźcie wybawieni od tego przewrotnego [skrzywionego] pokolenia” (Dz 2:40).
Po drugie, kiedy jesteśmy „wstrząśnięci” i nasze życie zaczyna się zmieniać, to musimy być „uderzani”, upokorzeni, cierpieć i być „zdruzgotani”, „posiniaczeni” i udręczeni, aby wydać owoce sprawiedliwości – dobre „pierwociny” oliwy z oliwek!
Dlatego Dawid napisał: „Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, lecz Pan wybawia go ze wszystkich” (Ps 34:19). I: „Zrzuć swe brzemię na Pana, a On cię wesprze; On nigdy nie pozwoli, by poruszył się sprawiedliwy ”(Ps 55:22). Napisał: „Dobrze, żebym został utrapiony, abym się nauczył Twoich ustaw” (Ps 119: 71).
Apostoł Paweł napisał: „Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść.”(1 Koryntian 10:13). Jakub zapewnił: „Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie. Wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość, Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.” (Jakub 1: 2-4). Piotr oświadczył: „Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, Ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.”(1 Piotra 4: 12-13).
Podobnie jak oliwki, my również musimy zostać zmiażdżeni, uderzani i upokorzeni, abyśmy mogli wydać wiele dobrych owoców dla Królestwa Bożego!
Synowie drzewa oliwnego
W Księdze proroka Zachariasza, dwóch najbardziej owocnych sług Bożych zostało opisanych jako „drzewa oliwne”. W proroctwie Zachariasz widzi świecznik ze szczerego złota z misą i „siedem lamp, a lampy, które są na jej szczycie, mają po siedem knotów. Dwa drzewa oliwne stoją obok niego, jedno z prawej strony czaszy, a drugie z jej lewej strony.”(Za 4: 2-3).
Anioł powiedział prorokowi: „Takie jest słowo Pana do Zorobabela: Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie – mówi Pan Zastępów. Kim ty jesteś, wysoka góro? Wobec Zorobabela staniesz się równiną! On położy kamień na szczycie wśród okrzyków: Cudny, cudny!” (Za 4: 6-7). Bóg dodaje dalej: „Ręce Zorobabela położyły fundament pod ten przybytek i jego ręce wykończą go, i poznacie, że Pan Zastępów posłał mnie do was. Bo ci, którzy gardzili dniem małych początków, będą się jeszcze radowali, gdy zobaczą kamień szczytowy w ręku Zorobabela. Te siedem lamp – to oczy Pana; one to przepatrują całą ziemię.”(Zach. 4: 9-10).
Zachariasz następnie zapytał: „Co oznaczają te dwa drzewa oliwne po prawej i lewej stronie świecznika?” (werset 11). Kontynuował: „Co oznaczają te dwie gałązki drzew oliwnych, które dwiema złotymi rurkami wypuszczają z siebie oliwę do złotych lamp?” (werset 12). Anioł odpowiedział: „Czy nie wiesz, co one oznaczają?” I odpowiedziałem: „Nie, mój panie!”. Powiedział więc: „To są dwaj pomazańcy, którzy stoją przed Panem całej ziemi.”(Zach. 4:13-14).
To proroctwo zostało zinterpretowane dla nas w Nowym Testamencie. Wielu zauważyło, że Księga Zachariasza wydaje się być typem lub prekursorem Księgi Objawienia, ostatniej księgi Nowego Testamentu. Rzeczywiście, istnieje wiele powiązań między tymi dwiema księgami proroczymi.
W Objawieniu Jezus Chrystus wyjaśnia znaczenie siedmiu lamp świecznika. Jan, który spisał księgę objawienia, także miał wizję siedmiu lamp. Powiedział: „Widziałem siedem złotych świeczników, a pośród świeczników Jeden podobny do Syna Człowieczego. . . Miał w Swojej prawej ręce siedem gwiazd…” (Obj. 1: 12-16). Co to za symbolika? Jezus oświadcza: „Co do tajemnicy siedmiu gwiazd, które widziałeś w prawej dłoni mojej, i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd, to aniołowie siedmiu zborów, a siedem świeczników, to siedem zborów.” (Obj. 1:20).
W Księdze Objawienia, w rozdziałach 2-3, znajdujemy bezpośrednie proroctwo dane dla każdego z siedmiu kościołów Bożych, jak siedem gałęzi drzewa, wszystkie zjednoczone u podstawy pniem, którym jest Chrystus. Każdy z tych Kościołów ma swoją własną posługę i misję i każdy ma własne problemy, słabości i grzechy. Niemniej jednak jako całość opisują Kościół Boży, Kościół, który zbudował Mesjasz (Mat. 16:18) na przestrzeni wieków i w czasach, w których żyjemy dzisiaj!
Kim lub czym więc są te dwa drzewa oliwne? Ponownie, w Apokalipsie odkrywamy, że za naszych czasów lub w najbliższej przyszłości Bóg wskrzesi dwie wyjątkowe istoty ludzkie – które będą Jego sługami, jako Mojżesz i Aaron lub Eliasz i Elizeusz.
W rozdziale 11, Bóg mówi apostołowi Janowi, że w tym ostatecznym czasie w Jerozolimie będzie odbudowana Świątynia z czcicielami w niej (Obj. 11: 1-2). W tym czasie święte miasto będzie deptane przez pogańskich władców przez 42 miesiące (1260 dni lub dosłownie 3 i pół roku). A potem Bóg mówi: „I dam moc dwóm Moim świadkom, aby prorokowali tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni, ubrani w wory” (Obj. 11: 3).
Kim są ci dwaj mężczyźni? Jan mówi: „To są dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki stojące przed Bogiem ziemi” (werset 4).
Jan wiąże to proroctwo bezpośrednio z czwartym rozdziałem Księgi Zachariasza! Kontynuuje: „A jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów. A jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, musi zostać w ten sposób zabity. Ci mają moc zamknąć niebo, aby deszcz nie padał w dniach ich proroctwa, i mają władzę nad wodami, aby zamienić je w krew i uderzyć ziemię wszelkimi plagami, ilekroć zechcą ”(wersety 5 -6).
Ci ludzie są „synami drzewa oliwnego” – oliwkami! Oznacza to, że są napełnieni Duchem Świętym – Namaszczeni przez Boga, aby byli Jego prorokami w czasach ostatecznych, którzy będą karcić królów i narody oraz ogłaszać ostateczne ostrzeżenia Boga dla przesiąkniętego grzechem, niegodziwego i zepsutego świata!