Sens życia, jak dobrze przeżyć życie?
Sens życia, które z natury się kończy, może istnieć tylko wtedy, gdy coś po nim następuje. Wszelki trud i starania podejmowane na ziemi, mają znaczenie wtedy, gdy jest przewidziana nagroda.
„Nie boję się, że nic nie osiągnę. Boję się, że osiągnę bardzo wiele w sprawach, które nie mają znaczenia” (Autor cytatu nieznany).
Bóg stworzył świat w bardzo dziwny sposób. Osiągnąć szczęście można tylko wtedy, kiedy nie myśli się o tym, aby osiągnąć szczęście. Innymi słowy, sens życia to oddanie życia, dla Boga, dla innych. Jakub mówi „Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat.” (Jk. 1:27).
Aby życie miało sens, należy poświęcić je dla innych. Kochać ich, pomagać im, nakarmić głodnego, napoić pragnącego, przyjąć przychodnia, ubrać nagiego, odwiedzić chorego (parafraza Mat. 25:35-36). Kiedy żyje się dla innych, człowiek czuje się potrzebny, zmienia rzeczywistość w życiu chociaż jednej osoby. Wprawdzie wykonywanie dobrych uczynków nie daje zbawienia, ale może sprawić, że życie na ziemi będzie miało znaczenie.
„Kiedy umrzesz, zadane Ci będzie jedno pytanie. Czy nauczyłeś się już kochać ludzi?” (Autor cytatu nieznany).
Jak dobrze zainwestować życie?
Sens i radość życia jest też pełniejsza, kiedy ma się pewność wieczności z Bogiem. Świadomość, że nie trzeba na nic zasłużyć, na nic zapracować, do niczego się zmuszać, wiedząc, że zbawienie jest z łaski po zawierzeniu Chrystusowi, poprawia samopoczucie. Nie trzeba się niczym martwić, kiedy to co najważniejsze, jest już zapewnione.
Ostateczny cel życia człowieka, to pojednanie z Bogiem, odkrycie Jego przesłanie dla człowieka. Bóg stworzył każdego człowieka po to, aby mógł Go rozpoznać i powierzyć Mu życie. Jeśli człowiek zbyt długo się waha i nie zdąży przyjąć ofiary Jezusa, jego życie zostało zmarnowane, gdyż najważniejsze co można w życiu zrobić, to zdobyć życie wieczne.