Czyściec, sens jego istnienia
Czyściec jest słowem, które nie występuje w Biblii. Czy jednak jest jakiś fragment w Piśmie Świętym, który wskazywałby na istnienie tego miejsca?
Każdy człowiek jest grzesznikiem i zasługuje na wieczne potępienie. Jezus Chrystus przyszedł na świat dlatego, że zdobycie życia wiecznego z Bogiem, było niemożliwe. Śmierć Jezusa na krzyżu, była ofiarą za każdego, kto uwierzy, że Jezus Chrystus jest Synem Boga. Ofiara ta jest wystarczająca do zbawienia każdego wierzącego człowieka. Sens pojawienia się na świecie Chrystusa polega na tym, że Jego ofiara zmazuje wszelkie przewinienia. Dzięki śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu, dostęp do życia wiecznego jest możliwy, dzięki łasce i przebaczeniu wszystkich grzechów.
Czyściec to idea, która mówi, że ofiara Mesjasza była niewystarczająca. Sens istnienia czyśćca polega na tym, że na życie wieczne należy zasłużyć uczynkami. Za zło wyrządzone za życia, należy cierpieć w czyśćcu i spłacić dług samodzielnie. Czyściec oznacza, że przyjście Mesjasza na świat nie miało żadnego celu. Możliwość spłacenia swoich długów samodzielnie oznacza, że istnienie Chrystusa jest nieistotna.
Czyściec w Biblii
Istnieje w Biblii fragment, który opisuje życie po śmierci osoby bogatej i biednej. Pierwszy wypowiada się bogacz, „Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu. Abraham zaś rzekł: Synu, pomnij, że dobro swoje otrzymałeś za swego życia, podobnie jak Łazarz zło; teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.” (Łukasza 16:24-25). Z przytoczonego fragmentu wynika, że istnieją dwa miejsca, przyjemne i nieprzyjemne. Abraham nie pociesza bogacza, że jak tylko wycierpi swoje, dołączy do Łazarza. Raczej należy się spodziewać, że miejsce przebywania jest ostateczne.
Jest jednak fragment, który mówi o miejscu tymczasowego przebywania. „A gdy się dopełni tysiąc lat, wypuszczony zostanie szatan z więzienia swego. I wyjdzie, by zwieść narody, I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich. I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach. I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć.” Obj 20:7-14. Oznacza to, że kiedy nastąpi sąd, przed tronem staną dusze, które oczekiwały w miejscu tymczasowym. Niemniej sąd kojarzy się raczej z wydaniem wyroku. Nic nie wskazuje na to, aby dusze oczekujące na sąd miały być oczyszczone, raczej czekały w areszcie na wyrok i odbycie ostatecznej kary.