Bałwochwalstwo

Bałwochwalstwo, czy są nim wizerunki w kościele?

Bałwochwalstwo jest grzechem napiętnowanym przez Boga. Wizerunki przedstawiające świętych, anioły, czy samego Boga, są wszechobecne w kościołach. Czy obrazy i rzeźby to bałwochwalstwo, czy też Bóg na nie zezwala?

Izajasza 44:9-20 (fragment) „Narąbie sobie cedrów. Te służą człowiekowi na opał, bierze je, aby się ogrzać, Nadto robi sobie boga. Połowę jego spala w ogniu. A z reszty czyni sobie boga, swojego bałwana, przed którym klęka i któremu oddaje pokłon. A nikt tego nie rozważa, aby rzec: Jedną jego połowę spaliłem w ogniu, a z reszty zrobię ohydę i będę klękał przed drewnianym klocem?“. Dla Boga, tworzenie wizerunków, które miałyby przypominać jakieś bóstwo, jest bardzo niemądre. Zauważa On, że skoro materiał, z którego powstaje wizerunek, jest tak nietrwały i jednocześnie pospolity, to jak człowiek może uznawać ten przedmiot za podobiznę mocnej, boskiej istoty. Ponadto Bóg brzydzi się takim postępowaniem i nazywa taki wizerunek ohydą.

Czy każdy wizerunek to bałwochwalstwo?

II Mojż 20:3-5 „Nie będziesz miał innych bogów obok mnie. Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze, i na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył“. Bóg dał przykazanie, zakazujące czynienie podobizn. Zakaz dotyczy oddawania czci wizerunkom, ale również samego sporządzania bałwanów. Bóg zwraca uwagę na to, aby nie robić podobizny czegokolwiek. Nie ma więc rozróżnienia na to, że można czynić wizerunki ludzi, a podobizny boga już nie wolno. Zakaz dotyczy tworzenia wizerunku czegokolwiek, a więc każda podobizna będąca przedmiotem kultu, jest surowo zabroniona.

V Mojż. 4:15 „Strzeżcie usilnie dusz waszych, gdyż nie widzieliście żadnej postaci, gdy Pan mówił do was na Horebie spośród ognia, Abyście nie popełnili grzechu i nie sporządzili sobie podobizny rzeźbionej, czy to w kształcie mężczyzny, czy kobiety”. Ewidentnie Bogu nie podoba się sporządzanie jakiejkolwiek formy podobizny w celach kultu, niezależnie czy są to ludzie, zwierzęta, czy też – jak jest napisane w ostatnim przytoczonym wersecie – sam Bóg.

Dodatkowo w Pwt 16:21-22 można przeczytać dość zagadkowe słowa. Zależnie od polskiego tłumaczenia, zabronione jest sadzenie przy ołtarzu świętego drzewa, aszery, lub gaju. W oryginale napisane jest o drzewie pełniącym rolę drewnego wizerunku. Dalej tekst wspomina o stawianiu pomnika, steli lub słupa według polskich tłumaczy kolejno Biblii Warszawskiej, Tysiąclecia, Gdańskiej. Oryginał wspomina w tym przypadku o świętym filarze, podporze. Bóg mówi, że takich “dekoracji” nienawidzi, a w Pwt 16:20 mówi na czym mu zależy  “O sprawiedliwość, li tylko o sprawiedliwość będziesz zabiegał, abyś zachował życie i utrzymał w posiadaniu ziemię, którą ci da Pan, Bóg twój”.

Podobnie w Pwt 27:15a “Przeklęty mąż, który zrobi podobiznę rzeźbioną lub laną, obrzydliwość dla Pana, dzieło rąk rzemieślnika”, przekaz nie rzuca się w oczy bezpośrednio, a dopiero po przeanalizowaniu hebrajskiego słowa פֶ֨סֶל (pesel), które w wielu wystąpieniach w Biblii oznacza bałwana, bożka. To tłumaczy dlaczego użyte jest stwierdzenie – obrzydliwość dla Pana.

© 2013-2024 Daniel Dąbrowski